Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
drwina — ż IV, CMs. drwinanie; lm D. drwinain «drwiące słowa, złośliwy żart; kpina, szyderstwo» Być przedmiotem drwin. Mówił z wyraźną drwiną w głosie … Słownik języka polskiego
drwina — Stroić (sobie) drwiny (z kogoś, z czegoś) zob. stroić 2 … Słownik frazeologiczny
drwinka — ż III, CMs. drwinkance; lm D. drwinkanek zwykle w lm, zdr. od drwina Strofował go z lekką drwinką w głosie. Dać komu powód do drwinek … Słownik języka polskiego
ironia — ż I, DCMs. ironianii, blm «ukryta drwina, utajone szyderstwo, złośliwość zawarta w wypowiedzi pozornie aprobującej» Jadowita, zgryźliwa ironia. Mówić z ironią. ◊ Ironia losu «nagły, niepomyślny obrót wypadków, które zapowiadały się szczęśliwie» ◊ … Słownik języka polskiego
kpina — ż IV, CMs. kpinanie; lm D. kpinain «drwina, żart, szyderstwo» To zakrawa na kpiny. Robić sobie z czegoś kpiny. Wystawiać kogoś (siebie) na kpiny … Słownik języka polskiego
leciutki — leciutkitcy forma zdr. o odcieniu intensywnym od lekki (tylko w zn. 1 4) a) w zn. 1: Leciutkie sandałki. b) w zn. 2: Leciutkie kroki. Leciutka bluzka. c) w zn. 3: Leciutka drwina. Leciutka herbata. d) … Słownik języka polskiego
przekąs — m IV, D. u, Ms. przekąssie; lm M. y daw. «drwina, ironia, szyderstwo, zjadliwość» dziś tylko w zwrotach: Mówić, odpowiadać, pytać itp. z przekąsem … Słownik języka polskiego
prześmiewka — ż III, CMs. prześmiewkawce; lm D. prześmiewkawek pot. «podśmiewanie się, drwina, żart» Złośliwa, szydercza prześmiewka. Prześmiewki satyryków. Narażać się na prześmiewki … Słownik języka polskiego
sarkazm — m IV, D. u, Ms. sarkazmzmie, blm «złośliwa ironia; drwina, szyderstwo» Sarkazm czyichś słów. Uwaga pełna sarkazmu. Mówić z sarkazmem … Słownik języka polskiego
skrzyć — ndk VIb, skrzy, skrzył rzad. to samo, co skrzyć się Niebo skrzyło gwiazdami. Szabla skrząca klejnotami. przen. Powiedzenia skrzące dowcipem. skrzyć się «wydawać błyski, lśnić migotliwym blaskiem; błyszczeć, jaśnieć, iskrzyć się; rzadziej: sypać… … Słownik języka polskiego
